Υδρογονάθρακες

Οι υδρογονάνθρακες είναι ενώσεις άνθρακα και υδρογόνου (C και H2), οι οποίες έχουν την δυνατότητα να οξειδώνονται ταχέως, δηλαδή να καίγονται παράγοντας θερμότητα. Η δημιουργία τους αποδίδεται σε μια διαδικασία μετασχηματισμού / αποσύνθεσης ζωικών και φυτικών οργανικών υλών που είναι εγκλωβισμένες σε ιζηματογενή πετρώματα.

Το πέτρωμα από το οποίο προέρχεται ο φυσικός υδρογονάνθρακας ονομάζεται "μητρικό πέτρωμα". Στις περισσότερες περιπτώσεις το μητρικό πέτρωμα είναι αργιλώδους και -σπανίως- ασβεστώδους σύστασης.

Οι υδρογονάνθρακες τείνουν να μεταναστεύουν από το μητρικό πέτρωμα προς την επιφάνεια εξαιτίας των θερμικών μεταβολών και των πιέσεων οι οποίες αναπτύσσονται στο υπέδαφος ή εξαιτίας της δράσεως υπογείων υδάτων και τεκτονικών φαινομένων.

Κατά την ανοδική τους πορεία οι υδρογονάνθρακες συναντούν πορώδη πετρώματα (άμμο, ψαμμόλιθο) τα οποία αποτελούν ιδανικό καταφύγιό τους.

Μάλιστα, πάνω από αυτά τα πετρώματα υπάρχει ένα μη-διαπερατό στρώμα, λόγου χάρη ένα αργιλώδες ίζημα, το οποίο εμποδίζει την περαιτέρω μετακίνηση, συγκρατώντας τους μέσα στο πορώδες πέτρωμα. Το πέτρωμα αυτό ονομάζεται "πέτρωμα αποθήκευσης".Το μη-διαπερατό στρώμα ονομάζεται "πέτρωμα κάλυψης"

Οι φυσικοί υδρογονάνθρακες ταξινομούνται ως εξής:
Υγροί: το αργό πετρέλαιο, από το οποίο λαμβάνονται με απόσταξη τα υγρά καύσιμα (πετρέλαιο, μαζούτ, βενζίνη, κ.τ.λ.), η άσφαλτος και το υγραέριο(LPG).

Αέριοι: το φυσικό αέριο, που αποτελείται ουσιαστικά από μεθάνιο (CH4), το οποίο κατά κανόνα δεν απαιτεί καμία προηγούμενη επεξεργασία προκειμένου να χρησιμοποιηθεί.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, αφού υποβληθεί σε επεξεργασία "αναμόρφωσης" (reforming), διανέμεται στα αστικά δίκτυα αντικαθιστώντας το αέριο πόλης (π.χ. φωταέριο), που συνήθως παράγονταν από ορυκτό άνθρακα, λιγνίτη τύρφη (ποάνθρακα) ή από καυσόξυλα.

Στερεοί: υπάρχουν και ορισμένοι στερεοί φυσικοί υδρογονάνθρακες, των οποίων εν τούτοις η χρήση δεν σχετίζεται με τους αέριους υδρογονάνθρακες